“Adana’ya döndükten sonra Demirsporlu yöneticilerle ilk mukaveleyi imzalayacağız. Ayağımda terlik var, cebimde beş kuruş para yok, üstümde kötü bir pantolon, eski bir gömlek. Notere gittik, mukaveleyi imzaladım. Para, pul sormadan attım imzayı. Bir arkamı döndüm ki yönetici yok olmuş. Sevinç içinde kulübe gitmiş, Selami ye mukaveleyi imzalattım, bu iş tamamdır demiş. (…) O zamanlar memleket sevgisi vardı. Kulüp sevgisi, arkadaş sevgisi vardı. Futbolu kazanç kapısı olarak görmüyorduk biz. Herkes 30 alırken: ben 15 alırdım. Bu 15’in 10’unu verirlerdi. 5’i sonra vereceğiz derlerdi. Sonra geri gelip Selami filanca kişiyi alacağız takıma sana verdiğimiz 10’u geri ver, ona verelim. Sana sonra veririz derlerdi. 10’u da öyle verirdim, ben parça parça alırdım paramı, dışardan gelene mahcup olmayalım diye.”

FÜZE SELAMİ